Մոլախոտերի մասին

Մի օր գարնանաը պապիկը իր  թոռնիկի հոտ մաքրում էին այգին մոլախոտներից: Հանկարծ թոռնիկը հարցրեց.

-Պապի՛կ, ինչո՞ւ են մեր չցանած մոլախոտերն այդքան լավ են աճում, իսկ մեր ցանածները ունեն  ուշադրության, խնամքի և աշխատանքի կարիք։

-Թոռնիկս, քո դիտարկման արդյունքում դու քեզ համար կարևոր հայտնագործություն արեցիր.արժեքավոր և նշանակալին մարդու համար զգալի ջանք է պահանջում, իսկ վնասակարն ու ավելորդն ինքննսինքյան է աճում ։

Թարգմանությունը կատարել եմ ռուսաց լեզվից։
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Թռջնի մասին

Փոքրիկ թռչունը չվում էր հարավ՝ ձմեռելու համար: Այնքան ցուրտ էր, որ նա քարացավ և ընկավ մի մեծ դաշտում։ Մինչ նա պառկած էր այնտեղ, մի կով անցավ և թխեց նրա վրա։ Պառկած կովի տորթի մեջ՝ թռչունը հանկարծ հասկացավ, թե որքան տաք է: Կովը նրան կյանք վերադարձրեց:

Թռչունը հանկարծ այնքան լավ զգաց, որ երգեց՝ արտահայտելու իր ուրախությունը։ Մի կատու, վազելով կողքով, լսեց երգը և որոշեց պարզել, թե ինչ է եղել: Հետևելով ձայնի աղբյուրին՝ կատուն գտավ թռչունին, փորեց ու կերավ։

Պատմության գաղափարը
1) ոչ բոլորն են համարվում քո թշնամին:

2) ոչ բոլորն մարդիկ են համարվում ձեր ընկեր, նույնիսկ եթե ցեղից են հանել ձեզ:

3) երբ լավ ու ջերմ եք զգում, ավելի լավ է բերանը փակ պահել։

Թարգմանությունը կատարել եմ ռուսաց լեզվից։
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Ապակին ու հայելին

-Ես չէմ հասկանում Րեբե. Գնում ես աղքատի մոտ՝ նա բարեհամբույր է և օգնում է վոնց կարողանում է: Գնում ես հարուստի մոտ՝ նա ոչոքի չի տեսնում: Արդյո՞ք այդ ամենը միայն փողի պատճառով է։
-Նայիր պատուհանին ի՞նչ ես տեսնում։
-Մի կնոջ երեխայի հետ, Կարգ, որը գնում է շուկա։
-Լավ իսկ հիմա նայիր հայելու մեջ՝ ի՞նչ ես տեսնում։
-Ի՞նչ կարող եմ այնտեղ տեսնել, միայն ինձ։
-Ուրեմըն այս պես, պատուհանը ապակուց է, հայելին նույն պես, Մնում է միայն մի քիչ արծաթ ավելացնել, և արդեն տեսնում ես միայն քեզ:

Թարգմանությունը կատարել եմ ռուսաց լեզվից։
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Կյանքի մասին

Հակառակի պես, այդ օրը՝ յուրաքանչյուր աշակերտ հարցնում էր ուսուցչին միայի մի բանի մասին <<Ի՞նչ է լինելու մահից հետո>>. Ուսուցիչը պարզապես ծիծաղում էր և ոչինչ չէր պատասխանում:
Այդ պատճառով էլ աշակերտները հարցնեն, թե ինչու է նա անընդհատ խուսափում պատասխանից։

-Դաուք նկատել եք, որ հարդերձյալ կյանքով հետաքրքրվում են հենց այ մարդիկ, օվքոեր չգիտեն ինչ անեն իրենց կյանքի հետ: Նրանց անհրաժոշտ է մեկ այլ կյան, որը հավերժ կլինի.- պատասխանեց ուսուցիչը:

 
-Այնուամենայնիվ, մահից հետո կյանք կա՞, թե՞ ոչ.-համառում էր աշակերտներից մեկը:

-Կա արդյոք կյանք մահից առաջ, դա է հարցը.- պատասխանեց ուսուցիչը:

Թարգմանությունը կատարել եմ ռուսաց լեզվից։
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Ծաղիկը և քամին

Քամին հանդիպեց հիանալի Ծաղկին և սիրահարվեց նրան։ Մինչ նա նրբորեն շոյում էր Ծաղկին, նա նրան պատասխանում էր էլ ավելի մեծ սիրով ՝ արտահայտված գույնի և բույրի մեջ: 
Բայց Քամին կարծես թե բավարար չէր դրանով, և նա որոշեց. 
-Եթե ​​ես Ծաղկին տամ իմ ամբողջ ուժը, ապա նա ինձ ավելի շատ բան կտա:
Եվ նա շնչեց Ծաղկի վրա իր սիրո հզոր շնչով: Բայց ծաղիկը չդիմացավ փոթորկոտ կրքին և փշրվեց: Քամին փորձեց բարձրացնել նրան և կենդանացնել, բայց չկարողացավ: Հետո նա լռեց և սիրո նուրբ շունչով շնչեց Ծաղկի վրա, բայց նա մեր աչքերի առաջ մարում էր: Այնուհետև քամին բղավեց.
— Ես քեզ տվեցի իմ սիրո ամբողջ ուժը, և դու կոտրեցիր: Ըստ ամենայնի, դու սիրո ուժ չունեիր ինձ համար, ինչը նշանակում է, որ չես սիրել:
Բայց Ծաղիկը ոչինչ չասաց: Նա մահացել է.
Նա, ով սիրում է, պետք է հիշի, որ սերը չի չափվում ուժով և կրքով, այլ քնքշությամբ և ակնածալից վերաբերմունքով: Ավելի լավ է տասը անգամ զսպել, քան մեկ անգամ կոտրել:

Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Նախանձ և կիտրոնը

Մի անգամ կինս ինձ ուղարկեց այստեղ՝ խաանութ  կիտոնների համար: Դե, գրիպ, հասկանում եք: Եվ նա ասաց.
-Գնիր մեծերը, բայց ոչ փչացացները, ինչպես միշտ:
Դե, մոտենում եմ տուփին լի կիտրոններով և տեսակավորում: Բոլորը ծուռ, փտած, հաստ մաշկ:
Աչքիս պոչով նայում եմ՝ աջ կողմում մեկ այլ տուփ է, իսկ մեջը մի ուրիշ մարդ կիտրոններ է թափում։ Իսկ նրա մոտ կիտրոնները մեծ են, հասած և ախորժելի։ Դե, կարծում եմ հեսա մարդը կհեռանա, ես մի ակնթարթում աջից կիտրոններ կվերցնեմ:
Այսպիսով, արտաքին տեսքի համար ես տեսակավորում եմ պտուղը, և ինքս աչքի տակով նայում եմ գյուղացուն. սպասում եմ, որ նա վերջապես վերցնի այն, ինչ իրեն պետք է և կհեռանա:
Իսկ նա  շարունակում է փորփրել ու փորփրել։ Սպասում եմ հինգ րոպե, և դա նրան դուր չի գալիս, և դա, չնայած, որ ունի շատ լավ կիտրոններ: Դե, ես չդիմացա՝ պտտվեցի նրա կողմ, որպեսզի ասեմ այն, ինչ մտածում եմ նրա մասին, իսկ աջ կողմում … հայելի:

Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Փաթիլներ

Մի օր երկնքից ընկան երկու փաթիլներ։ Նրանց համար թռիչքը շատ եկար էր և նրանք որոշեցին իրար ձեռք բռնել և զրուցել։ Առաջինը ասաց․
-Ինչ լավ է թռչելը չէ՞։
-Մենք չենք թրչում, մենք ընկնում ենք,-պատասխանեց մյուսը։
-Շուտով մենք վայրեջք կկատարենք և մեր եղբայրների հետ կվերածվենք մի մեծ ձնածածկի։
-Երբ մենք վայրեջք կատարենք կմեռնենք։ Չէ՞ որ մեզ կտրորեն։
-Երբ կտաքանա մենք բոլորս կդառնանք առվակ, որը կլցվի մեծ գետի մեջ, իսկ հետո ծովը։
-Գարնանը մենք կհալվենք և ընդմիշտ կվերանանք երկրի երեսից։
Վեճը դարձավ նյարդանյացնող և այդ ժամանակ փաթիլները թողեցին ձեռքերը և թռան իրարից առանձին։ Ամեն մեկը իր ճակատագրի ետևից, որը ինքն է ընտրել։
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Միակ հնարավորությունը

Վարպետ Ձենը սովորեցնում էր իր աշակերտին նետից կրակել: Աշակերտը վերձրեց աղեղ և երկու նետ և պատրաստվեց կատարել վարժությունը: Սակայն Վարպետը մոտեցավ, վերձրեց նետերից մեը և դեն նետեց այն.
-Ինչո՞ւ վերձրեցիք երկրորդ նետը.- հարցրեց աշակերտը:
-Ես քեզնից վերձրեցի ոչ թե երկրորդ նետը, այլ առաջինը, որովհետև այն միևնույն է չէր դիպչի թիրախին:
-Ինչո՞ւ.- զարմացած հարցրեց աշակերտը:
-Որովհետև կրակելիս դու կիմանաիր, որ ունես ևս մեկ հնարավորություն.-պատասխանեց Վարպետը:

Աղբյուր՝Տարբեր առականեր

Ծիծաղը ու արձունք

Մի իմաստուն հանդիսատեսին մի անեկդոտ պատմեց։ Բոլորը ծիծաղից ցնցվեց։

Մի քանի րոպե անց նա նորից հադիսատեսին պատմեց նույն անեկդոտ: Միայն մի քանի հոգի ժպտաց։

Իմաստունը երրորդ անգամ պատմեց նույն անեկդոտը, բայց այս անգամ ոչ ոք չծիծաղեց։

Ծեր և իմաստուն մարդը ժպտաց և ասաց.
-Դուք չեք կարողանում անընդհատ ծիծաղել նույն կատակի վրա․․․ Ուրեմն ինչո՞ւ եք ձեզ թույլ տալիս աննդհատ լացել նույն պատճառից։

Թարգմանությունը կատրել եմ ռուսերեն լեզվից։
Աբյուրը

Ինչպես է առաջացել գետը, որը նման է ծիածանի.Թաքնված բնական գանձ՝ Կանո-Կրիստալես

Կանո-Կրիստալեսը, հոսելով հեռավոր Կոլումբիայում, իրավամբ վաստակել է աշխարհի ամենագեղեցիկ և ֆանտաստիկ գետի տիտղոսը: Եվ այն կոչվում է նաև «Աստվածների գետ», «Ծիածանը, որը հալվել է», «Հինգ գույների գետ»: Ինչո՞ւ Այո, քանի որ այն բառացիորեն շողում է ծիածանի բոլոր գույներից, կարծես ինչ-որ մեկը այստեղ տոննա տարբեր գույներ է լցրել ու չի խառնել նրանց: Այստեղ հասնելը հեշտ չէ, բայց արժե այն: Զարմանալի չէ, որ Կանո Քրիստալեսը ներառվեց ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում:

Ծիածանային գույները տալիս են ջրիմուռները

Այս վայրի գեղեցկությունը պայմանավորված է ջրային բույսերով, որոնք ապրում են գետի հատակին: Արևի ճառագայթներից լուսավորվելիս նրանք ստեղծում են գեղեցիկ տեսողական էֆեկտ `գրեթե բոլոր հիմնական գույների` կանաչ, ինտենսիվ կարմիր, դեղին, կապույտ և վարդագույն համադրության տեսքով: Արդյունքն իսկական ծիածան գետ է:

Գետի հատակին գունավոր ջրիմուռներն ու քարերը հիանալիորեն տեսանելի են. Ջուրն այնքան թափանցիկ և մաքուր է, որ ասում են, որ հնարավոր է նույնիսկ խմել: Եվ դրանում աղերի և հանքանյութերի բացակայությունը նպաստում է այն փաստին, որ ներքևում գրեթե չկան տիղմի հանքավայրեր:

Կանո-Կրիստալեսը երկար գետ է (ձգվում է ավելի քան 100 կիլոմետր), բայց ոչ լայն և ոչ առատ: Դրա լայնությունը 20 մետրից ոչ ավելի է: Դա Լոսադա գետի աջ վտակն է, որն, իր հերթին, նույնիսկ ավելի մեծ գետի ՝ Գուայաբերոյի վտակն է: Դե, Գուայաբերոն արդեն հոսում է Օրինոկո: Ահա մի շղթա: Այսպիսով, Կաո Քրիստալեսը կմնար սովորական միջին վիճակագրական գետ, եթե ոչ նրա յուրահատուկ գույնը:

Կանո-Կրիստալեսի ժայռոտ հատակում այն ​​ջրային բույսերն են, որոնք «պատասխանատու» են վառ գույներ ստեղծելու համար: Կարմիրը հատկապես ինտենսիվ է, որն առաջացնում է էնդեմիկ բույս, որը կոչվում է Macarenia clavigera: Ջրի մեջ շատ փոքր ձկներ կարող եք տեսնել: Այս տարածքներում բնակվում են նաև 420 թռչունների տեսակներ, 10 երկկենցաղներ, 43 սողուններ և 8 պրիմատներ:

Կանո-Կրիստալես ճանապարհորդելու իդեալական սեզոնը տարվա ընդամենը մի քանի ամիսն է ՝ հունիսի սկզբից մինչև նոյեմբերի վերջ: Այս պահին գետը լցվում է անձրևներով, և այնտեղ շատ ջրիմուռներ են ծաղկում:

Հետաքրքիր է, որ Կանո-Կրիստալեսը այսպես կոչված թաքնված բնական գանձ է: Մինչև 1980-ական և 1990-ական թվականները, գրեթե ոչ ոք, բացի տեղի բնակիչներից, շատ բան չգիտեր նրա մասին (մասնավորապես այն պատճառով, որ այս վայրերում անվտանգ չէր): Զբոսաշրջիկների շրջանում այն ​​սկսեց ժողովրդականություն ձեռք բերել XX-XXI դարերի սկզբին: Եվ պետք է ասեմ, որ հիմա էլ Կանո-Կրիստալեսը մնում է էկզոտիկ և որոշ չափով խորհրդավոր տեղ ոչ միայն օտարերկրյա հյուրերի, այլև հենց կոլումբիացիների համար:

Թարգմանությունը կատրել եմ ռուսերեն լեզվից։
 Աղբյուրը