Քամին հանդիպեց հիանալի Ծաղկին և սիրահարվեց նրան։ Մինչ նա նրբորեն շոյում էր Ծաղկին, նա նրան պատասխանում էր էլ ավելի մեծ սիրով ՝ արտահայտված գույնի և բույրի մեջ:
Բայց Քամին կարծես թե բավարար չէր դրանով, և նա որոշեց.
-Եթե ես Ծաղկին տամ իմ ամբողջ ուժը, ապա նա ինձ ավելի շատ բան կտա:
Եվ նա շնչեց Ծաղկի վրա իր սիրո հզոր շնչով: Բայց ծաղիկը չդիմացավ փոթորկոտ կրքին և փշրվեց: Քամին փորձեց բարձրացնել նրան և կենդանացնել, բայց չկարողացավ: Հետո նա լռեց և սիրո նուրբ շունչով շնչեց Ծաղկի վրա, բայց նա մեր աչքերի առաջ մարում էր: Այնուհետև քամին բղավեց.
— Ես քեզ տվեցի իմ սիրո ամբողջ ուժը, և դու կոտրեցիր: Ըստ ամենայնի, դու սիրո ուժ չունեիր ինձ համար, ինչը նշանակում է, որ չես սիրել:
Բայց Ծաղիկը ոչինչ չասաց: Նա մահացել է.
Նա, ով սիրում է, պետք է հիշի, որ սերը չի չափվում ուժով և կրքով, այլ քնքշությամբ և ակնածալից վերաբերմունքով: Ավելի լավ է տասը անգամ զսպել, քան մեկ անգամ կոտրել:
Աղբյուր՝Տարբեր առականեր
Թարգմանությունների աշխարհ 