Հիվանդասենյակում

Հիվանդանոցում նույն հիվանդասենյակում երկու ծանր հիվանդ են պարկած։ Մեկը պառկած էր պատուհանի մոտ, իսկ մյուսի մահճակալը դռան մոտ էր ։

– “Ի՞նչ է երևում պատուհանի մեջ։’ – մի անգամ հարցրեց դռան մոտ պառկածը :

– “Օ, առաջինը աշխուժացավ:”

 – “Ես տեսնում եմ երկինքը, ամպերը, որոնք հիշեցնում են կենդանիներին, հեռու լիճը և անտառը:”

Ամեն օր պատուհանի մոտի պառկածը պատմում էր հարևանին, թե ինչ է կատարվում պատուհանից դուրս։ Նա տեսնում էր նավակը, հսկայական որսով ձկնորսներին, ափին խաղացող երեխաներին, երիտասարդ սիրահարներին, ձեռք ձեռքի բռնած և միմյանցից չկտրող փայլուն աչքերը։ 

Մինչ նա դիտում էր այս բոլոր զարմանալի իրադարձությունները պատուհանից դուրս, նրա հարևանը տանջվում էր չարությամբ: “Դա անարդար է”, – մտածեց նա: — “Ինչ արժանիքների համար են նրան դրել պատուհանի մոտ, և ոչ թե ինձ, և ես կարող եմ միայն դուռը տեսնել կեղևավորված ներկով, մինչդեռ նա հիանում է պատուհանից տեսարանով”։

Մի անգամ պատուհանի մոտ պառկողը ուժեղ հազաց ու սկսեց շնչահեղձ լինել։ Նա փորձեց հասնել բուժքրոջ կանչող կոճակին, բայց ուժ չուներ, քանի որ դողում էր հազից: Հարևանը հետևում էր, թե ինչ է կատարվում։ Նա ոչինչ չարժեր սեղմել իր կոճակը, բայց նա ոչինչ չարեց: 

Ժամանակ անց առաջինը լռեց և ձգվեց իր մահճակալի վրա։ 

Երբ նրան տարան, հարևանը խնդրեց բուժքույրին, որ իրեն տեղափոխեն պատուհանի մոտ։ Բուժքույրը կատարեց հիվանդի խնդրանքը, տեղափոխեց նրա մահճակալը, օգնեց նրան տեղափոխել հակառակ մահճակալ և, համոզվելով, որ հիվանդը հարմարվել է, շարժվեց դեպի դուռը: Հանկարցակի նրան կանգնեցրեց հիվանդի զարմացած բացականչությունը:

– “Ինչպե՞ս թե, այս պատուհանը նայում է դատարկ մոխրագույն պատին: Բայց նա, ով մահացել է, ասաց ինձ, որ տեսել է անտառ, լիճ, ամպեր, մարդկանց… 

Ինչպե՞ս կարող էր նա այդ ամենը տեսնել այս պատուհանից:”

Բուժքույրը տխուր ժպտաց:

– “Նա ընդհանրապես ոչինչ չէր կարող տեսնել. ձեր հանգուցյալ հարևանը կույր էր:”

Թարգմանությունը կատարել եմ ռուսերեն լեզվից
աղբյուրը՝https://pritchi.ru/id_1284