Ձյունանուշը

Այնտեղ ապրում էին մի ծերունի ու մի ծեր կին։ Նրանք լավ էին ապրում, միասին: Ամեն ինչ լավ կլիներ, բայց մի վիշտ՝ երեխա չունեին։

Հիմա եկավ ձյունառատ ձմեռը, ձնակույտերը կուտակվեցին մինչև գոտկատեղը, երեխաները դուրս թափվեցին փողոց՝ խաղալու, իսկ ծերունին ու պառավը պատուհանից նայում էին նրանց ու մտածում իրենց վշտի մասին։

«Դե պառավ,- ասում է ծերունին,- արի մեր աղջիկը ձյունից սարքենք»:

Արի,- ասում է պառավը:

Նրանք հաքվնեցին և դուրս եկան այգի սկսեցին ձյունից մի աղջկա քանդակել։ Նրանք պատրաստեցին մեծ ձնագնդի, հարմարեցրին բռնակները, ոտքերը, վրան դրեցին ձնից պատրաստվախ գլուխը: Ծերունին ձևավորել է քիթը, բերանը, կզակը: Ձյունանուշի շուրթերը վարդագույն դարձան, նրա աչքերը բացվեցին. նա նայում է ծերերին ու ժպտում. Հետո նա գլխով արեց, ձեռքերն ու ոտքերը շարժեց, ձյունը թափ տվեց իրենից, և կենդանի աղջիկ դուրս եկավ ձնակույտից: Ծերերը հիացած էին, նրան բերեցին իրենց տուն։

Եվ ծերերի դուստրը սկսեց արագորեն աճել. ամեն օր ամեն ինչ ավելի գեղեցիկ է դառնում։ Ինքը սպիտակ է, ձյան պես, հյուսը մինչև գոտկատեղը շիկահեր էր։

Ձմեռն անցավ։

Գարնանային արևը սկսում է շողալ։ Հալած բծերի վրա խոտը կանաչեց, արտույտները երգեցին։

Եվ Ձյունանուշը հանկարծ տխրեց։

-Ի՞նչ է պատահել, աղջիկս: ծերունին հարցնում է. -Ինչո՞ւ ես այդքան դժգոհ:

-Ոչինչ, հայրիկ, ոչինչ, մայրիկ, ես առողջ եմ։

Այսպիսով, վերջին ձյունը հալվեց, ծաղիկները ծաղկեցին մարգագետիններում, թռչունները ետ վերադարձան:

Իսկ Ձյունանուշը օրեցօր ավելի է տխրում, լռում։ Թաքնվելով արևից.

Երբ մի սև ամպ եկավ, մեծ կարկուտ սկսեց տեղալ։ Ձյունանուշը ցնծում էր կարկուտի վրա, ինչպես անկանոն մարգարիտներ։ Եվ հենց որ նորից արևը դուրս եկավ, և կարկուտը հալվեց, Ձյունանուշը սկսեց լաց լինել, այնպես դառնորեն, ինչպես քրոջ եղբորը:

Գարնանից հետո եկավ ամառը։ Աղջիկները հավաքվել էին պուրակում զբոսնելու, նրանց անունը Սնեգուրոչկա է.

-Արի մեզ հետ, Ձյունանուշ, անտառում քայլելու, երգելու, պարելու:

Ձյունանուշը չցանկացավ անտառ գնալ, բայց պառավը համոզեց նրան.

-Արի, աղջիկ, զվարճացիր ընկերներիդ հետ:

Ձյունանուշի հետ աղջիկները եկան անտառ։ Սկսեցին ծաղիկներ հավաքել, ծաղկեպսակներ հյուսել, երգել, շուրջպար պարել։ Միայն մեկ Ձյունանուշ էր տխուր։

Եվ հենց լույսը բացվեց, կրակ վառեցին ու բոլորս կրակի վրայով թռանք իրար ետևից։ Բոլորի թռան և Ձյունանուշը ոտքի կանգնեց։

Նա իր հերթին վազեց ընկերների հետևից։ Նա ցատկեց կրակի վրայով և հանկարծ հալվեց, վերածվեց սպիտակ ամպի: Ամպը բարձրացավ և անհետացավ երկնքում։ Ընկերուհիները լսում էին միայն այն, թե ինչպես է նրանց հետևում ինչ-որ բան տխուր հառաչում. «Այո»: Նրանք շրջվեցին, բայց Ձյունանուշը չկար:

Նրանք սկսեցին զանգահարել նրան.

-Այ, այ, Ձյունանուշ:

Նրանց արձագանքեց միայն անտառնի արձագանքը։

Թարգմանություն՝ Ռուսերենից
Աղբյուր